21 januari
De kilometerstand staat intussen op 2764 km.
Uiteindelijk zijn we om 9.25 uur vertrokken.
Toch nog een lange rit, maar wel erg mooi. Ook langs Palm Beach gereden. Dit lijkt erg veel op Benidorm, wat een kermis. Toch maar niet stoppen.
Het plan is om rechtstreeks naar Toowoomba te rijden, daar een motel te zoeken en dan Peter York bellen. Dit is iemand die ik via Napster heb leren kennen en hij vroeg mij een cd te kopieren van Tom Jones, dit was 10 dagen voordat wij naar Australie zouden gaan. Ik vertelde hem dat wij op 4 januari daar naar toe zouden gaan en misschien als we in de buurt zouden komen, wij dan de cd persoolijk bij hem langs zouden brengen. Hij geloofde het eerst niet (tenslotte kenden wij elkaar ook niet), maar ik heb zijn adres en telefoonnummer gekregen, en nu zijn we dus op weg naar Peter in Toowoomba, een plaats midden in de bergen in de middle of nowhere.
Om 17.00 uur rijden we Toowoomba binnen, een behoorlijk grote stad met een 100.000 inwoners.
We slapen in het motel Ambassador en bellen Peter.
Hij was zeer verbaasd dat we al in Toowoomba waren en spraken af dat hij ons om 18.00 uur zou ophalen. Na een uur kwam hij aanrijden en zijn we naar zijn huis gegaan. Hij bleek computertechniker te zijn, kwam dat even mooi uit. Hij was erg blij met de cd en ik kreeg een blanke cd van hem en mocht uitzoeken welke software ik wilde hebben, hij had een kamer vol met software. Wat een feest!
Na nog even een foto gemaakt te hebben, worden we door Peter weer teruggebracht naar een restaurant waar we heerlijk hebben gegeten en door een aardige taxichauffeur weer naar het motel gebracht.
22 januari
Kilometerstand 3333,2 km
Vanuit Toowoomba richting Brisbane. Jammer genoeg hebben we niet veel veel tijd om Brisbane te bekijken dus laten we Brisbane liggen en zijn rechtstreeks naar Noosa Heads gereden, dit bleek achteraf een goede beslissing want dit is een schattig plaatsje aan de kust.
Hier begint onze georganiseerde reis van 12 dagen.
Wij zijn één dag te vroeg maar checken alvast in in het resort. Het resort is echt schitterend, met
een ongelooflijke grote kamer met balkon, open keuken met (ja je leest het goed, een vaatwasser), een gang met een wasmachine en een droger, dan de slaapkamer met balkon en een mooie badkamer. Alles zeer ruim opgezet.
Nadat we alles hebben uitgepakt en nadat de eerste was draait, zijn we lekker aan het zwembad gaan zitten. ‘S avonds lekker gegeten met een jong stel, die we ontmoet hebben.
Het meisje kwam naar me toe toen we in het restaurant kwamen, want er was geen plaats meer buiten om te eten en zei tegen mij jullie mogen best wel bij ons aan tafel komen zitten en dat hebben we dus gedaan. Zij kwam uit Canada en de jongen kwam uit Londen, een internationaal gezelschap dus.
23 januari
De hele dag aan het strand gebleven, niet te lang natuurlijk want de zon is erg fel en je verbrandt zo. Heerlijke ijsjes gegeten van schaafijs, die op een aparte manier klaargemaakt worden.
Er wordt ijs van een grote ijsklont gemaakt, die gaat op een grote pin en wordt heel snel in de rondte gedraaid, waarbij er ijsschilfers af vliegen die opgevangen worden in een (patat)puntzak, een beetje limonadesiroop er op en de lekkernij is klaar. Rietje met aan de onderkant een lepeltje erbij en eten maar.
Heerlijk verfrissend.
Ook nog even gewinkeld en om 17.00 uur lekker bij het zwembad gezeten van het hotel, lekker uitrusten en ‘s-avonds natuurlijk lekker gegeten, wat een vakantie!
24 januari
Kilometerstand 3661 km
Vandaag gaan we naar Fraser Island. Dit is 198 km rijden. Het is het grootste zandeiland ter wereld.
We gaan vroeg weg zodat we ruim op tijd zijn om in Harvey Bay in te checken. De auto blijft op het vasteland. De boot gaat om 16.00 uur en we blijven er twee nachten. Precies om 16.00 uur vertrekken we naar het onbekende.
Aangekomen wordt de bagage weggebracht en wij worden opgewacht door de shuttlebus van het resort. Wat we daar aantreffen is met geen woord te beschrijven. Het lijkt alleen maar mooier te worden.
Een enorme entree met 3 restaurants, twee enorme zwembaden en een mooie natuur. Dan gaan we op weg naar ons verblijf, midden in de natuur. Je waant je in het paradijs. Na de spullen in het huisje te hebben uitgepakt even aan het zwembad een biertje gedronken.
Het is 18.00 uur. Morgen hebben we een cruise geboekt om de dolfijnen te zien. Ik ben benieuwd. Tot nu toe hebben we nog niet eens een kangoeroe gezien, laat staan dat we morgen de dolfijnen in het echt kunnen zien.
Eerst even lekker eten. Na het eten even gezeten in de lounge en geluisterd naar een gitarist die heel mooi gitaar kon spelen.
Later op de avond naar een andere bar geweest waar karaoke-wedstrijden werden gehouden. Veel jongelui waren er. Op weg naar ons huisje hebben we intens genoten van de prachtige sterrenhemel.
Vannacht heeft het geregend. Vroeg op want we gaan om 8.15 uur met de dolfijnencruise mee. We zijn benieuwd. Al drie weken geen kangoeroes gezien, zal het ons lukken met de dolfijnen?
Op de terugreis konden we zwemmen achter de boot aan.
De kapitein liet een net achter zijn boot los en daar kon je in het water springen en je vasthouden aan het net. Gerard was zo dapper dat hij er in sprong.
Voordat iedereen in het water kon heeft de kapitein nog even wat regels uitgelegd wat wel en niet toegestaan was. Zo mocht je je niet vasthouden aan de reddingsband die aan de boot vastzat.
En wat doet Gerard, op het moment dat hij in het water springt, wilde hij zich toch wel ergens aan vasthouden en ja hoor, waaraan? Aan de reddingsband. Al met al was het toch een geslaagde dag en om 13.00 uur kwamen we weer aan land.
Toen we weer terug waren hebben we een wandeling door het bos gemaakt. Daar zie je bomen en planten zoals je die bij ons echt niet ziet. Er zijn bomen bij die een gele bast hebben, heel bijzonder.
Ja en wat is er dan mooier om thuis te komen, een lekker pilsje te pakken en een koele duik in het zwembad te nemen.
Morgen gaan we weer naar het vaste land en gaan we Kingfisher Bay weer verlaten. Om 11.00 uur gaan we met de boot terug.
26 januari
Kilometerstand 3863 km
Voor 10.00 uur moeten we ons huisje uit. De bagage wordt gelabeld en deze worden keurig uit ons huisje opgehaald en naar de boot gebracht. Als we dat hadden geweten hadden we wat meer bagage meegenomen want alles wordt keurig geregeld vanaf de boot tot aan het huisje. Lekker ontbijt gehad en nu op weg naar de boot. Eerst de auto ophalen en dan op weg naar Yeppoon. Het is trouwens vandaag de nationale feestdag van Australië. Daar is trouwens onderweg niets van te merken.
We zijn op weg. Wel een lange rit. Om 11.15 uur vertrokken en de afstand die we moeten rijden is 439 km. Het is warm, maar de auto doet het heel goed.
Omstreeks 18.00 uur waren we eindelijk op plaats van bestemming. Een enorm groot resort met een enorm groot zwembad, dit lijkt Amerika wel, alles in het groot. Gauw naar onze kamer en we nemen een lekkere verfrissende douche.
Ondertussen is het al 20.00 uur geworden, de tijd vliegt. We gaan op weg naar het eetgedeelte. Keus genoeg, maar nergens plaats. Uiteindelijk konden we in een Japans restaurant terecht, zij het dan in het rookgedeelte, maar dat moesten we maar voor lief nemen. We hebben er trouwens heerlijk gegeten.
Het voorgerecht van mij bestond uit 3 heel grote gamba’s en Gerard had een soort saté. Als hoofdgerecht hebben we sukyaki genomen, bekend en ook heel lekker.
27 januari
Weer in een nieuw bed geslapen. Toch vreemd iedere keer weer in een ander bed. We werden al vroeg wakker gemaakt door de kinderen die boven ons sliepen en de geur van geroosterd brood door onze kamerdeur naar binnen kwam. Maar dat mag de pret niet drukken.
Opstaan, douchen, hetzelfde ritueel iedere morgen. Alleen een verschil, we hoeven niet naar ons werk, nog steeds vakantie.
Met de auto naar Yeppoon gereden en daar ontbeten. Even een emailtje sturen naar de kids en Marcel en Elly en weer terug naar het resort.
Vanmiddag zijn we naar het strand geweest, maar ik vond het er niet echt prettig. Het was gewoon mijn dag even niet. Eerst al vroeg wakker gemaakt, toen mijn bikini aan en toen bleek dat het elastiek op een of andere manier gesmolten was, dus dat bleef op mijn lichaam plakken.
Op het strand aangekomen bleek het zand zo fijn te zijn dat het overal in ging en er stond nogal een aardig windje. Er was trouwens niet veel te doen op het strand, we waren zowat de enige.
Gerard heeft nog wel een klein zeiltochtje gemaakt met een catamaran, helemaal voor niets. 
Hij wilde er niets voor hebben. Om 15.00 uur naar huis, lekker opfrissen en dan toch maar in de massa in het zwembad.
Op naar het huisje en op ons balkon hebben we nog even lekker wat gedronken en de mango’s opgegeten die we onderweg gekocht hebben voor een habbekrats aan de kant van de weg. Heerlijk waren ze.
‘s-Avonds uiteraard weer gegeten en toch maar op tijd naar bed gegaan, de tv staat erg hard aan bij de buren. Voor het eerst zeggen we dat we het niet erg vinden om morgen weer ergens anders naar toe te moeten.
28 januari
Kilometerstand 4384 km.
Op weg naar Mackay. Dit is 249 kilometer. Weer een lange weg te gaan. Je mag maar 110 km per uur rijden.
’s Middags om 14.00 uur komen we aan. Het is een mooi motel met een klein zwembad, lekker zwemmen want het is erg warm. We hebben hier Duitse mensen ontmoet.
’s Avonds lekker gegeten en nog een drankje na met de Duitsers. Natuurlijk hebben we adressen uitgewisseld want zij komen uit Hamburg en als we naar onze vrienden in Denemarken gaan hebben we beloofd dat we langskomen.
Morgen 153 kilometer rijden. Dan gaan we naar Hamilton Island. Dit is een van de eilanden van de Whitsunday Islands. Als het goed is gaan we daar het Great Barrier Reef op.
29 januari
Kilometerstand 4760
We gaan nu naar Airlie Beach. Eigenlijk is het Shute Harbour, want daar vertrekt de boot naar Hamilton Island. Het is gelukkig geen lange rit dit keer maar we vertrekken toch vroeg om alles goed te kunnen regelen met de boot. Airlie Beach is een klein plaatsje, maar wel erg toeristisch. We hebben daar ontbeten en zijn toen richting Shute Harbour gereden. In Shute Harbour nog even wat gedronken met de Duitsers die we hier ook tegenkwamen.
De boot hebben we meteen bevestigd en om 11.30 uur gaan we als enige passagiers naar Hamilton Island.
Dit was een heel mooie tocht. Al die eilanden in die grote oceaan. Prachtig.
Op het eiland ingecheckt, maar onze kamer was nog niet klaar. Dit was om 12.30 uur. Dus maar even wat rondgelopen en wat gedronken op een terras aan de zee. Wat was het heet!
De druppeltjes liepen met stralen naar beneden, zo heet hadden we het tot nu toe nog niet gehad.
Na een uurtje wilden we even wat lopen en tot onze grote schrik ontdekten we dat Gerard de fotokoffer niet meer bij zich had. Snel naar de receptie, gelukkig een Nederlands meisje, en toen bellen naar de boot en de chauffeur van de bus. We zouden teruggebeld worden. Ons geduld werd erg op de proef gesteld, want alle spullen zaten in die fotokoffer.
Op een bepaald moment kwam de bus eraan met dezelfde chauffeur en gelukkig onze camera. We hadden hem dus in de bus laten staan. Wat een opluchting. Intussen was onze kamer ook klaar en wij op weg naar onze bungalow. Fantastisch huisje, heel knus midden tussen de palmen. Alleen onze koffers waren er nog niet. Wij weer bellen met de receptie en binnen een half uur zouden de koffers komen. Na een half uur dus nog steeds niets. Heel vervelend want we konden ons ook niet opfrissen en omkleden. Maar weer bellen, het zou uitgezocht worden en inderdaad na
10 minuten kwamen onze koffers. Wat een begin van deze dag.
Ondertussen was het wel al 15.00 uur geworden. Weer even wat gelopen en een buggy gehuurd. Wat een leuk vervoermiddel. Deze worden normaal op de golfbanen gebruikt, maar hier op Hamilton Island is het een vervoermiddel. Zo hebben we een beetje op het eiland rondgereden en ‘s-avonds in een vrij duur Italiaans restaurant gegeten. Het geld vliegt er hier uit. Ook hebben we een cruise besteld en gaan morgen de mooie tocht maken naar het Great Barrier Reef.
30 januari
Veel te vroeg opgestaan en heel onrustig geslapen. We zijn toch wel een beetje zenuwachtig voor de cruise. We moeten om 9.00 uur in de winkel zijn, dan krijgen we instructies, passen we de pakken, snorkels en zwemvliezen. Dit was natuurlijk al een hele ervaring. De kleding heb je nodig voor het verbranden, want je ligt natuurlijk vlak op het water.
Om 17.00 uur in de middag zijn we pas weer terug. Het is namelijk 2 1/2 uur varen naar het Reef. We zijn erg benieuwd.
Wat een ongelooflijke dag. Ik had er in eerste instantie een hard hoofd in, want laten we eerlijk zijn, we hebben nog nooit gesnorkeld. Maar het was in een woord fantastisch.
Na 2 1/2 uur gevaren te hebben en ondertussen snorkelinstructies te hebben aangehoord, zijn we op plaats van bestemming aangekomen. De boottocht was heerlijk koel, want de temperaturen liepen met het vorderen van de dag behoorlijk op.
Je zag al aan de kleur van het water dat we er waren, heel licht groen gekleurd. Eerst gingen de echte duikers van boord en ja toen wij. Zitten op het achterste lage dek, benen in het water en ja, toen moest ik wel. De grote vissen zwommen onder mij en eerst dacht ik, ik ga niet, maar toch wil je het niet missen en ik nam de sprong. Ineens lag ik in het water en begin te snorkelen. Het was of ik het al eerder had gedaan.
Eerst een beetje angstig maar na 10 minuten was ik al helemaal gewend. Wat een prachtige onderwaterwereld. Wat een kleuren. De meest uiteenlopende vissoorten en de mooiste koralen.
Gerard had er meer moeite mee. Normaal heeft hij al wat moeite om zijn hoofd onder water te houden, laat staan met zo een ding in je mond. Hij heeft gelukkig wel wat vissen kunnen zien.
Na ruim 1 uur gesnorkeld te hebben werden we uit het water geroepen voor de heerlijke lunch aan boord.
Gezellig zo met z’n allen eten. Na de lunch sprongen er enkele jonge gasten van het bovendek naar beneden midden tussen de prachtige vissen. Ook Gerard en ik hebben de stoute schoenen aangedaan en sprongen eveneens van het hoge dek het water in. Net of we nog jong waren!!!!!
Na de lunch met de leider mee naar de andere kant van de boot. Wat ongelooflijk mooi.
Jammer genoeg kwam aan het snorkelen een einde en gingen we terug. Tijdens de terugreis werden ons heerlijke hapjes aangeboden, en konden we drinken pakken zoveel we maar wilden. Het was echt grandioos geregeld. Teruggekomen hebben we de boot voor de terugreis van morgen herbevestigd.
Toen we bij onze bungalow aankwamen is het dan toch gebeurd. Vlak voor ons huisje zaten twee kangoeroes.
Hoe is het mogelijk.
Deze zijn natuurlijk meteen vastgelegd zowel op de foto als op de video. Onze dag kon nu echt niet meer stuk.
31 januari
kilometerstand 4917 km
Half 7 gaat de wekker. Slecht geslapen. Douchen, want onze koffer wordt al om 7.30 uur opgehaald. Tien voor half acht gaat de telefoon. De receptie meldt ons dat de boot niet om 9.10 uur gaat pas om 11.30 uur. Dat is een enorme tegenvaller want vandaag moeten we de grootste afstand afleggen van de gehele reis. Normaal is dat geen probleem, maar hier in Australië mag je niet harder dan 110 km. Dus dat gaat een lange dag worden.
Als eenmaal iets fout gaat dan gaat echt alles fout. Dit was niet echt ons gelukkigste eilandbezoek.
Eerst nog even ontbijten aan de haven. Vandaar zouden we een taxi nemen naar de haven waar de boot ligt. Vergeet het maar, de sleutel van de bungalow zit nog in mijn broekzak. Dus teruglopen naar de receptie, berg op berg af in de hitte. Nadat we de sleutel hebben afgegeven hebben we meteen maar een taxi besteld en gaan we naar de haven. Nadat we een uur daar hebben gezeten werden er allerlei koffers gebracht, maar onze koffers hebben we niet gezien. Gaat het nu weer fout?
Wij weer informeren en gelukkig na een kwartier werden ook onze koffers naar de haven gebracht.
Bij het inchecken bleek dat de boot ook nog andere eilanden aandeed voordat wij naar Shute Harbour gingen, zodat het zeker nog een anderhalf uur zou duren. Lekker zeg en dan ook nog 523 km rijden. Ik heb het probleem aan de kapitein van de boot voorgelegd, maar ja die kon het ook niet helpen. We hebben het geaccepteerd maar waren er niet echt blij mee.
Ondertussen werd het al 11.30 uur en er gebeurde maar niets. We zaten met z’n drieën op de boot en kregen we te horen dat we aan het wachten waren op een persoon die van het vliegtuig kwam dat net geland was. Toen zij aankwam kon de boot dus vertrekken.
De kapitein heeft een tijdje met haar zitten te praten en kwam toen bij ons zitten en zei tegen ons dat we als eerste naar Shute Harbour zouden varen zodat wij onze weg konden vervolgen. Wat een opluchting. Dat scheelt voor ons ruim een uur.
Wat een lieve mensen.
Om 12. 00 uur uiteindelijk vaarden we weg van Hamilton Island.
De autoreis verliep voorspoedig en we kwamen bijna in het donker aan in Mission Beach. Het wordt al mooier. We zitten in het oudste regenwoud ter wereld. Jammer alleen dat we hier maar een nacht blijven en dat het al donker is dat we aankwamen. Want hier zouden we best nog wel een dagje willen blijven want het resort ligt echt fantastisch tussen de bomen aan het strand op een bergje met uitzicht op zee.
2 februari
Niet goed geslapen. Altijd de eerste nacht, ik ben er als eerste uitgegaan. En ja, het moest natuurlijk een keer gebeuren.
Toen ik de waterkraan opendraaide begon er in de douchecabine een enorme grote spin te ontwaken en nat te worden. Ik gaf een harde gil en dorst de cabine niet meer uit, maar ik moest. Gelukkig is Gerard niet echt bang voor spinnen (maar dit was wel een heel grote spin) en hij gaf hem dan ook een behoorlijke genadeklap. Wel zielig, maar ik moet er niet aan denken dat die spin nog ergens rond zou lopen. Vanaf dat moment denk ik dat er overal spinnen zitten.
Nog één nacht dus dat is wel te doen.
We gaan eerst even ontbijten en dan gaan we de trip met de boot maken.
Dit was inderdaad een prachtige trip en we hebben inderdaad een krokodil gezien van maar liefst 2,5 meter.
Het was een zoutwater krokodil en leeft in de mangroven van de Daintree river, die uitmondt in de Pacific Ocean. Geen dolfijnen maar wel een krokodil. 
Daarna hebben we nog wat rondgereden met de auto richting Cape Tribulation maar we moesten voortijdig weer terug want de benzinemeter stond op leeg.
Na het tanken hebben we een centrum bezocht van het regenwoud en hebben daar zo een 2,15 uur rondgekeken. Interessant.
Ineens begin het enorm te regenen en te onweren dus zijn we maar gauw op weg naar het resort gegaan. Wat een bui met onweer en donder.
In het resort hebben we nog in de regen onder een afdak van het restaurant gezeten en gelezen in de boeken die daar voorhanden waren. Zo hebben wij onze kennis een beetje vergroot door te lezen over de natuur in de regenwouden.
De reis zit erop en morgen gaan we op weg naar Cairns om de auto weer in te leveren en ons klaar te maken voor onze laatste trip, Bali.
Tijdens het diner nog even een belevenis meegemaakt. Er kwam namelijk een slang binnenkruipen, (het regende nog steeds), een van de gasten gaf een gil. De eigenaar kwam erbij om te kijken met een boek wat voor slang het was.
Het was gelukkig geen giftige slang, dus hij mocht blijven, maar wel eng hoor, het idee dat er een slang rondsluipt.
