29 oktober 2015
Onze reis is begonnen. 7.45 uur werden we opgehaald door Peggy. Erg druk op de weg vanwege de mist en een behoorlijke file, maar we waren gelukkig op tijd vertrokken en om 9.00 uur werden we afgezet op Schiphol. De afhandeling verliep erg vlot en voordat we het wisten zaten we al aan de koffie met een broodje. Uiteraard want het ontbijt hadden we thuis maar overgeslagen.

Op het moment van schrijven (13.00 uur) zitten we in het vliegtuig, boven Belgrado, erg krap en helemaal vol. De vooruitzichten zijn goed, 25 graden in Turkije wat wil je nog meer.

Na een vertraging van een half uurtje landen we op Antalya. Blauwe hemel en een stralende zon om (Nederlandse tijd) 15.30 uur. Het wachten op de koffers duurde even maar we hebben de tijd. Na de koffers te hebben opgepakt kregen we de informatie dat we met bus 9 naar onze hotelbestemming werden gebracht. De rit duurde 1,5 uur. Ook hebben wij onze reisleidster Gulay ontmoet. Daar vertel ik gaandeweg nog meer over. Vanwege de verkiezingen van
1 november is de wintertijd in Turkije uitgesteld dus het verschil met de Nederlandse tijd was twee uur.

Dat wil zeggen dat we 21.30 uur Turkse tijd aankwamen in het hotel. Uiteraard met best wel een hongerig gevoel. Het hotel was prachtig.

Vijf maanden oud en zo mooi, het lijkt wel een sprookje waar we in terecht zijn gekomen. De kamers overtroffen alle verwachtingen, twee televisies, een voor het bed en een voor het zitje. Waar maak je dat nog mee? En dan heb ik het nog niet eens over het zwembad en alles wat er omheen zit. Geweldig wat een mooi restaurant.

Nadat onze koffers naar de kamer werden gebracht zijn we naar beneden gegaan om eindelijk een hapje te kunnen eten en ons verdiende wijntje te kunnen drinken. Het eten was geweldig, er was van alles van voorgerechten, hoofdgerecht tot aan de toetjes. Na het diner nog even een drankje aan de bar en om 0.30 uur onze kamer opgezocht. Morgen worden we om 8.30 uur gewekt om te gaan ontbijten en dan gaat onze excursie beginnen.

30 oktober 2015
Na een heerlijke nachtrust zijn we om 10.00 uur vertrokken op onze eerste excursie. We zijn begonnen met een brug over een bekende rivier hier in dit deel van Turkije. We werden voor de brug afgezet, zijn lopend over de brug gegaan en de bus heeft ons weer aan de andere kant van de brug opgehaald. Daarna ging het richting Aspendos waar we een enorm goed bewaard amfitheater hebben bezocht.

Het werd tijd voor de lunch, die we gezamenlijk hebben gebruikt in een Turkse taverne.

Op weg naar het hotel stelde onze gids Gulay voor om een moskee te bezoeken en daar hebben wij mee ingestemd. Wij waren nog nooit in een moskee geweest en ik moet zeggen dat het best wel indrukwekkend was.

 

Daarna om 15.30 uur naar het hotel en genieten van het zonnetje. Lekker op het terras bij het zwembad met op de achtergrond de Middellandse Zee, wie doet je wat. Geweldig.

Na het diner vroeg naar de kamer om ons klaar te maken voor onze excursie door de bergen, het Taurusgebergte. Dit wordt een lange rit door de bergen van zo’n 500 km. Daar verblijven wij ook drie nachten.

31 oktober
Om 5.45 uur werden we gewekt. Vroeg dus want we zouden vandaag richting Cappadocië vertrekken. Een lange rit dus. Na het ontbijt de koffers in de bus en om 7.15 uur vertrokken we. Onderweg koffie (slootwater) gedronken en op weg naar onze eerste bestemming. Een museum met een gebedsruimte. Hier ligt Mevlana in een sarcofaag. Echt spannend was het niet. Ontzettend veel moslima’s en erg druk. Onderweg een lunch en toen op weg weer naar ons nieuwe onderkomen, het Dinler Hotel in Ürgüp.

1 november
Vanochtend heel vroeg opgestaan want Dries en ik gaan een ballonvaart maken. En vroeg dat wil zeggen dat om 5.15 uur de wekker ging. Maar dat was het dubbel en dwars waard. Met het busje werden we naar de plek gebracht waar de ballonnen klaargemaakt werden.

Wat een fascinerend gezicht. Onze ballon was nog niet helemaal klaar dus moesten wij nog even wachten. We kregen een pakje drinken met een soort stukje cake en ja toen mochten we in het mandje klimmen.

20 mensen gingen in de mand en het vuur werd opgestookt zodat we langzaam naar boven stegen.

En dan het uitzicht van de prachtige bergen, dat is niet te omschrijven, dat moet je meegemaakt hebben.

Wat een fantastische ervaring. De ballonvaart werd afgesloten met champagne en we ontvingen allemaal een certificaat.

Na deze geweldige ochtend zijn we weer naar het hotel gebracht om te ontbijten en ons klaar te maken voor de dag.

2 november
Na het ontbijt stond ons een lange dag te wachten. Eerst zijn we naar een plaats gebracht waar we een prachtig uitzicht hadden op het berglandschap van Cappadocië. Uiteindelijk zijn we gereden naar het feeënlandschap waar we zelf konden rondlopen tussen de geweldige rotsen en bergen.

Intussen weer terug in de bus had Gulay een verrassing voor ons. Trouwens ik wil even terugkomen op onze gids Gulay. Wat een heerlijk mens. Zo een gids hebben wij nog nooit meegemaakt. Wat een kennis van Turkije die op een hele charmante manier in het Nederlands aan ons werd verteld. En met zoveel humor. Geweldig.

De verrassing was dat zij ons naar een bewoonde grotwoning heeft gebracht waar we met z’n allen de woning mochten bezichtigen.

De woning blijft in de zomer koel en in de winter warm. Na deze grotwoning zijn we naar een klooster bij Konya geweest. Hier dansten de Derwisj een religieuze dans met speciale kleding en een hoge hoed. Een derwisj is een islamitische geestelijke die de gelofte van armoede heeft afgelegd. De derwisjen nemen een aparte plaats binnen de soefi’s, dit zijn mystieke broederschappen binnen de Islam waarin wordt geloofd dat God (Allah)( aanwezig is in alles wat bestaat. Heel bijzonder was dit.

Na een lange dag, die heel vroeg is begonnen, zijn we eindelijk richting hotel gegaan. Bekaf maar zeer voldaan zijn wij na het diner meteen naar de kamer gegaan.

3 november
Ook vandaag hebben we een lange dag voor de boeg. Na het ontbijt zijn we naar een tapijtweverij geweest. Hier worden nog de traditionele Turkse tapijten met de hand gemaakt. We kregen een mooie uitleg van een Turkse man die heel goed Nederlands sprak. Allerlei verschillende tapijten heeft hij ons laten zien.

Na zijn uitleg mochten we vrij rondlopen tenminste dat dachten we. Maar ineens kwamen er mannen en vrouwen overal vandaan die ons aanspraken om een tapijt te kopen. Maar wij wilden helemaal niet kopen, dus dat kwam voor ons best wel agressief over.
De hele dag stonden er excursies op het menu waarvan ook nog het openlucht museum.

Heel erg interessant maar mijn benen begonnen het een beetje te begeven. Dus dan maar een terrasje opgezocht waar ik eigenlijk wel een wijntje had gewild. Jammer genoeg werd er geen alcohol geschonken dus dan maar weer aan het water. Wat trouwens ook best wel smaakte.

Op de weg terug naar het hotel had Gulay ook nog een bezoek aan een dorpje in petto. Moe met zere knieën, koud vanwege de inval van de avond hebben we in een klein pittoreske Turkse taverne toch nog een versnaperingen genomen.

De wijn was niet echt wat we hadden verwacht maar het was wel even erg gezellig rondom het potkacheltje.
Na het diner stond ons ook nog een Turkse avond te wachten. In principe stond het mij wel een beetje tegen want we hadden al een lange dag gehad, maar we wilden Gulay niet teleurstellen en zijn toch maar meegegaan.

Gelukkig want het was een fantastische avond met veel Turkse muziek en dans. Geweldig.
Om 23.00 uur met de bus weer terug naar het hotel en op onze kamer nog even de website een klein beetje bijgewerkt, wat erg moeilijk is vanwege de slechte wifi verbinding.
Maar het is gelukt. Dit was onze laatste dag in Cappadocië. Morgen vertrekken we weer naar de kust dus er staat ons een lange dag in de bus te wachten.

4 november
Vroeg op, 6.00 ging de wekker en de wekdienst van het hotel heeft ons 11 keer wakker gemaakt. Ja echt 11 keer, dus wakker waren we wel. Na het ontbijt de bus in en op weg naar Antalya.
Een lange reis maar Gulay heeft een oplossing en verrassing voor ons. Na de lunch in Konya heeft Gulay een fles raki meegenomen in de bus en zij wilde dat wij allemaal een glaasje met haar zouden drinken. Nadat de raki gedronken was wilde zij dat wij elkaar zouden knuffelen. Zo gezegd zo gedaan. Eerst de raki opgedronken en we moesten allemaal naast onze partner gaan zitten. Gulay zou dan tot drie tellen, met haar ogen dicht en als zij haar ogen weer zou openen zou zij ons geknuffeld zien. Wat een hilariteit en wat een leuke onderbreking van deze lange busreis. Het leuke is dat Gulay zo leuk kan vertellen dat het niet verveelt. Zij is Turkse, zij spreekt heel goed Nederlands maar de uitdrukkingen die zij gebruikt zijn heel schattig. Bijvoorbeeld heeft zij het over iemand die geestelijk in de war was. Wat zegt Gulay (?) zij heeft een draadje los en dan begint zij hard te lachen. Nog een ander voorbeeld. Zij moest in de bus iemand souffleren en had daar de opmerking ik ga soufflé maken. Heerlijk wat een fantastisch mens.

Uiteindelijk zijn we bij ons hotel aangekomen, in de plaats Belek. Wat een toeristenfabriek. Zeven hoge flats met maar een eetzaal. Kun je je dit voorstellen. Dus op tijd naar bed want er stond ons de volgende dag een druk programma te wachten.

5 november
Ook deze ochtend moesten we vroeg uit de veren want wij werden vroeg verwacht bij een fabriek waar juwelen worden gemaakt en verkocht. In eerste instantie wilden wij niets kopen maar ik ben toch overgehaald om een prachtige ring aan te schaffen. Daar ben ik heel blij mee. Vervolgens werden we afgezet bij een leerfabriek waar de mooiste jassen werden getoond op de catwalk. En wat denk je, er moesten twee dames en een heer van ons meelopen en Gulay moest kiezen en ze kiest Tiny en mij uit. Als professionele mannequins showen wij onze jas.

Verborgen talenten. Maar goed toch geen jas gekocht.

Na de lunch zijn we naar Antalya gereden om daar een wandeling te maken in de oude stad.

Ja en toen voor een nacht nog naar een hotel in Belek. Gelukkig maar want dat was echt een toeristenfabriek. Zeven hoge torens en zo massaal, afschuwelijk.

6 november
Onze laatste dag van onze excursieweek. Tenminste geen echte excursie maar alleen maar het vervoer naar ons nieuwe hotel waar we de komende week zullen verblijven. En geen verkeerd hotel.

Het is weer even wennen maar wat een prachtig resort is dit. Massaal dat wel maar het park is zo mooi gelegen dat je niet in de gaten hebt dat je met zo ontzettend veel mensen hier aanwezig bent. Maar dat is niet altijd. Met het diner of ontbijt dan is het toch echt wel een vreetschuur. Sorry voor het oneerbiedig woord maar ik kan niets anders bedenken. Het eten is trouwens goed, de kamers luxe, lekker groot balkon dat maakt toch alles weer goed.

Voor de rest van de week verblijven wij hier, dus er zal niet meer iets spannends te vermelden zijn. Wij genieten in ieder geval van onze rust na de fantastische week die wij hebben meegemaakt. Wat een heerlijke vakantie.

12 november
Vandaag vertrekken we weer richting Nederland. Om 12.50 uur worden we opgehaald om naar het vliegveld van Antalya te gaan. Daar aangekomen mochten we de landing van presidenten van de G20 bijeenkomst meemaken. Wat een bewaking en auto’s. Wel leuk om dat ook weer eens gezien te hebben. Veilig en met een goede terugvlucht landden we weer op Schiphol en kon de reis naar huis worden voortgezet. Ook dit keer werden we weer opgehaald door Peggy en we waren weer blij om thuis te zijn.

We kunnen terugkijken op een fantastische rondreis door Turkije.